حسين علیه السلام چراغ هدایت وکشتی نجات امت

و هر کس از ياد من روى برتابد ، قطعاً زندگى تنگ و دشوارى خواهد داشت ، و روز قيامت او را نابينا محشور مى کنيم تا به بهشت راه نيابد .

وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ

و هر کس از ياد من اعراض کند همانا (در دنيا) معيشتش تنگ شود و روز قيامتش نابينا محشور کنيم. ( 124 )
( 124 ) قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنْتُ بَصِيرًا

طه:125
مى گويد : پروردگارا ، چرا مرا نابينا محشور کردى با آن که در دنيا بينا بودم ؟

گويد: الها، چرا مرا نابينا محشور کردي و حال آنکه من بينا بودم؟ ( 125 )خدا به او فرمايد: (آري) بدين گونه آيات ما براي هدايت تو آمد و همه را به طاق فراموشي و غفلت نهادي، و امروز هم تو فراموش (و بي‌بهره) خواهي شد. ( 126 ) و اين چنين ما هر کس را که ظلم و نافرماني کند و ايمان به آيات پروردگارش نياورد مجازات سخت مي‌کنيم با آنکه عذاب آخرتش سخت‌تر و پاينده‌تر خواهد بود. ( 127 ) 

قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنْسَىٰ